30 Gün Blog Yazısı Yazma Denemesi | 1. Gün | Anılar, Alışkanlıklar

Bu soruyu kendi kendime soralı neredeyse üç ay geçmiş. Değişen bir şey yok. Günler geçmeye, güneş de doğmaya devam ediyor. Bazen öyle bir şey olur ki, hayatım son bulacaksa eğer, işte tam da bu an olmalı der insan. Tam da o an olmalıdır da. Beklersiniz, ama -can sıkıcı bir gerçeklikle- hâlâ yaşamakta olduğunuzu görürsünüz. Görmek başkadır hissetmek başka. Yaşadığını görürsün ama yaşadığını hissettiğini söylemek kocaman bir yalandır. Böyle böyle o anın gelmesini beklersin. Son bulma anının. Çünkü kavuşmak için başka çıkar yol kalmamıştır.

Var olmasına ramak kalmış hayallerin anılarını taşıyorum kendimde. Oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu.

Hâlâ çarpıyor şuracıkta, ama anılarımda. İşte bu yüzden, anılarım en değerli hazinem. Her gece başımı yastığa koyduğumda o anıları düşünerek uykuya dalıyorum ki belki rüyamda görebilirim, eğer şanslıysam. Bu zamana kadar hiç göremedim. Buna da ayrıca üzülüyorum. İstiyorum ki gerçekte yapamadığım ufacık bir şeyi, rüyamda yapabileyim. Bunun yoksunluğu beni mahvediyor çünkü. Aylar öncesine dönüyorum. Her şeyi baştan yaşıyorum. şöyle olsa nasıl olurdu, böyle olsa nasıl olurdu diye zihnimi kemiriyorum her gece. Halbuki gündüz kendimi o kadar yoruyorum ki, daha çabuk uykuya dalabileyim diye. Rüyamda görebilme ihtimalim var en azından, diyorum, öyle avutuyorum kendimi. Ama olmuyor. Bütün uykusuzluğuma rağmen, yorgunluğuma rağmen bütün olasılıkları en baştan tartışıyorum kendimle. En sonunda uykuya dalıyorum ama yine de istediğim olmuyor. Üzülüyorum. Ama değişen bir şey yok hâlâ...

Bir mesele var Rabbim, hani sana bahsettim. Özlüyorum, özlemek ne kelime, içim parçalanıyor özlemekten. Bilirim ki bekletildiğimiz bir vade var ve olandaki hayra rıza, kolay değil, artık iman ettim.

Uzun zaman kalemlerimden, kağıtlarımdan, not defterlerimden uzak kalmayı seçtim. Buraya da döndüm ama yazmak öyle zor geliyordu ki. Yazmak iyi geldiği halde, iyi olmak istemediğimden belki de, hep kısa cümlelerle geçiştirdim günü. Başka başka uğraşlar edindim. Gün boyu kendimi öyle meşgul ediyordum ki, yazmak için vaktimin olmadığına ikna ettim kendimi. Ta ki dün geceye kadar. Bir karar aldım ve kendime bir hedef belirledim.

Bir ay boyunca her gün, günde 750 kelime yazmak.

Evet şu anki durumuma bakılırsa benim için epey büyük bir hedef gibi görünüyor. Günlük bir hedef koymadan, sadece yazmak gibi bir hedef de koyabilirdim. Ama makul bir kelime sayısı seçerek bu işi daha düzenli bir hale getirmekte fayda var. Kelime sayısını başlangıçta 1000 kelime olarak düşündüm ama ilk etapta fazla gibi geldi. Abartmaya gerek yok nasıl olsa. 500 kelime olsa nasıl olur diye düşündüm ama 500 kelime de çok az olacaktı. Bu nedenle 750 kelimede karar kıldım. Zaten önemli olan hedefin altına düşmemek. Üzerine çıkmak serbest. Bundan önceki büyük bir hevesle yapılacaklar listeme ekleyip de hiçbir zaman başlayamadığım diğer şeyler gibi olmasını istemiyorum. Bir alışkanlığa dönüşmesini istiyorum. Bir ay boyunca 750 kelime hedefimi her gün gerçekleştirebilirsem bir ay sonra hedef güncellemesi yapabilirim. Şimdilik alışkanlık kısmına odaklanmam gerekli sanırım.

Bunun benim için bir alışkanlığa dönüşmesi için ne yapabilirdim. Bugün bu hedefimde ilk günüm ama bir planım vardı elbette. Başlanmamış bir işe başlamak yerine, devam etme stratejisini seçtim. Yani hedefime bugün başlayacaktım ama başlangıcını dün gece yazımın başındaki cümleyi defterime yazarak atmış oldum. Tamamen boş bir sayfaya bir şeyler yazmaya çalışmaktansa, o cümleye dair içimden geçenlerle (dün geceden zihnimi meşgul eden) başlayarak zaman kazanmış oldum. İşe de yaradı galiba. Ne yazacağım diye düşünmek yerine doğrudan yazmaya başladım. Bu fikir işe yaradı.

Diğer yöntemim ise bir uygulama vasıtasıyla bu alışkanlığın takibini yapmak. Kendi kendini motive etmek en azından benim için çok zor. Çabuk sıkılıp vazgeçebiliyorum. Mesela bugün yazmaya karar verdim ama birkaç dakika sonra "Neyse bugün geçti artık yarın başlarsın." deyip anında vazgeçebiliyorum. Bu nedenle bir uygulama arayışına girdim ve ilk olarak açık kaynak kod yazılımına sahip Android bir uygulama var mı diye araştırdım. Karşıma Loop Alışkanlık Takip adlı uygulama çıktı. Hemen yükledim ve denemeye başladım.

İyi alışkanlar kazanmanı ve sürdürmene yardımcı olur, uzun dönemli hedeflerini başarmanı sağlar. Ayrıntılı çizelge ve istatistikler, zaman içinde alışkanlıklarını nasıl geliştiğini gösterir. Tamamen reklamsız ve açık kaynak.

Harika. Kullanmaya başladım. Bugün bu yazıyı yayınladığımda ilk günü tamamlamış olacağım.

Peki ya Ödül?

İşte bu üzerinde düşünmediğim bir mesele. Ödül gerekli mi diye de düşünebiliriz ama, motivasyon açısından güzel olabilir. Ödül meselesini düşünüp diğer yazılarımda paylaşabilirim. Şu an aklıma bir şey gelmiyor.

Bu şekilde her gün aynı saatte bu işe bir zaman ayırıp, devam ettirip, bir ay sonunda ne durumda olacağımı görmek istiyorum. Belki yazdıklarım çok iyi şeyler olmayacak ki genelde çok iyi şeyler yazdığımı düşünmüyorum, şu an hedefim güzel şeyler yazmak değil, sadece yazmak ve hedefimi tutturmak. Buraya kadar okuduysanız lütfen teşekkürlerimi kabul edin ve bu hedefimi gerçekleştirmem için bana şans dileyin.