Kalemimden Süzülenler #9

Daha önce sekiz bölümünü yayınlamış olduğum “Kır Çiçeği” isimli hikayemin dokuzuncu bölümü ile karşınızdayım.

İyi okumalar

Hemşire delikanlının halinden anlıyordu, geldiğinden beri içinde bulunduğu mahcup durumdan dolayı biraz da ona acımaya başlamıştı. Telefonu delikanlıya uzatıp, telefonla konuşma burada kısıtlıdır, 3 dakika doldu mu otomatik kesilir bilginiz olsun, dedi.

Hemşirenin telefonu uzatmasına o kadar sevinmişti ki, sonrasında söylediği dakika olayını duymamıştı bile. Heyecanla tuşları çevirdi. İki kere çaldıktan sonra telefon açılmış ve karşıdan yabancı bir bayanın sesi gelmişti. Acaba yanlış mı aradım diye düşünürken, bir taraftan da telefonu açan kişiye “siz kimsiniz” demişti.

Telefondaki kişi ise “ben üst kata yeni taşındım, Ferhunde hanımın komşusu İclal’im. Pardon siz kimi aramıştınız” bu sözlerden sonra en azından doğru numara çevirdiğini anladı, bir ara bayılırken düşüp başını taşa çarpmadan dolayı hafızada kısmi de olsa bir sıkıntı oluştu mu diye düşünmüştü. Niye telefonu annesi değil de komşusu açmıştı. Acaba annesine bir şey mi olmuştu. Biraz korkarak sordu; “İclal hanım, annem niye telefonu açmadı, yanınızdaysa verebilir misiniz?

İclal hanım arayanın annesinin üzüntüden hastaneye kaldırılmasına sebep olan oğlu olduğunu anlamıştı. “Siz Ferhunde hanımın oğlu musunuz? Eğer öyleyse, anneniz sizin yokluğunuz yüzünden çektiği ızdıraplara dayanamadı ve hastaneye kaldırıldı, 3 gün kaldığı hastaneden sonra taburcu edilip eve getirildi ve şu anda odasında yatıyor.”

Duydukları karşısında ayakları titremeye başlamış, annesinin üzüntüsünden bulduğu sandalyeye oturmuştu. “Annemle konuşabilir miyim, lütfen telefonu Annem’e verir misiniz” dedi. İclal hanım tamam deyip telefonu Ferhunde hanıma uzattı. Bizim genç ve aşık olan delikanlı başından geçenleri annesine tüm ayrıntılarıyla anlatacaktı.

Devam edecek…