Yalnızlığı birde benden dinleyin

Yalnızlık zaman zaman insanın isteyebildiği ancak bazen de istenmeyen bir durumdur. Bu farklılık insanların yalnızlığı yaşayış biçimleri ile alakalıdır.

Bazen insanlar huzur bulmak adına yalnız kalmak isterler. Bazen de yalnızlık çok üzücü bir durum haline gelebilir. İnsan yalnızlıklarında kendi kendine eğilir, kendini dinler.

İnsan yalnızken bilmediği birçok şeyi öğrenir. Arkadaşlarına ya da başka insanlara ihtiyacı olduğunun farkı varır. İnsan sosyal bir canlıdır ve toplumdan ayrı bir yaşam sürdüremez. İnsan topluma muhtaç olduğu gibi toplum da insana muhtaçtır. Bu muhtaçlık insanların birbirleri ile paylaşma isteğinden kaynaklıdır.

İnsanlar genelde yalnızlıktan kaçınır, yalnız kalmak istemezler. Çünkü yalnızlık hoş bir durum değildir, insan kendini kötü hisseder, yarım hisseder. Mutluluğunu paylaşacak kimsesi yoktur, üzüntüsünü de.

Duygular paylaşılmayınca o duyguları yaşamanın da bir anlamı olmaz.

Bazen de insan kendi başına yalnız kalmak ister. Çünkü kendini bulmak, huzuru bulmak ister. Belki de tek çareyi yalnızlıkta bulur. Başkalarına kızdığı için ya da başkalarından bıktığı için, korktuğu için yalnız kalmakta isteyebilir insan. Yalnız kalmayı istemek için birçok sebep bulunabilir ancak ne olursa olsun insan burada yalnızlığı kendisi seçer.

İnsanların yalnızlığı seçmesinin sebebi bazen kendini bulması ve kendine yönelmesidir. Bu durumda insan kendi kendine dost olur. Ancak zamanla insan yalnızlıktan sıkılır ve yine insanların içine karışma ihtiyacı hisseder.

En zor yalnızlıksa insanın sevdiğinden ayrı kaldığı yalnızlıktır. Artık o insanın olmayacağını bile bile yaşamanın verdiği büyük acıyla dolduru verir yalnızlığını. Yalnızlık insan mutluyken paylaştığı şeylerin karşısındaki insanda da aynı mutluluğu yaratmasıdır. Üzüldüğünde tek başına üstesinden gelebilmektir yalnızlık.

Ve yalnızların halini ancak yalnızlar anlar.