RE: Ondan Bundan Biraz da Şundan...
tabiri caizse parmaklarım körelmiş.
evet uzun zaman oldu böyle iyi bir yazı okumayalı sizden; ama parmaklar hiç de körelmişe benzemiyor, hepsi bu günün gelmesini bekliyormuş sanki:)
Düşünemiyorum artık niçin düşünmem gerektiğini bile
sizi tanıdığım kadarıyla, bu hâl ince düşünceli ve özverili kişilerin belli bir sınırdan sonra başbaşa kaldığı ve her şeyin anlamını yitirdiği bir eşik gibi.. bazen de çözüme yoğunlaşmak yerine biraz dinlenmeye ihtiyacının olduğunu fark etmek lazım.
Önceden tutunabildiğim birkaç dal kalmıştı ama artık o dallar da kışımın soğuğuna dayanamadı kurudu.
.. İşin aslı artık ne bir dalım ne bir yolum kaldı. Sadece bir şekilde sürükleniyorum.
kışın soğuğuna dayanamayan dalların baharda yeşillenip çiçek açarak, yeniden doğmasına vesile olan günlerin, sizi de beklediğini ümit ediyorum.. ☘
Öncelikle içten yorumunuz için teşekkür ederim :)
Ne zaman dinlenmeye başlasam sanki o sırada derin bir kuyuya düşüp üstümü kapatacaklar gibi hissediyorum. Çevremdeki insanların (hem de hiç ilgim olmayanların bile) sorumluluklarını yerine getirmemesini gördükçe onların sorumluluklarını bile yerine getirmeye çalışıyorum. Sanki hayat benim için 8-5 bir iş gibi ama ek mesaileri çok yoruyor işte...
Tek ümit ettiğim şey benim de bu gerçekten çok teşekkür ederim
aslında tam tersi, çevredeki sorumsuzların işlerini de yapmaya devam ettikçe o kuyudan çıkamayıp gün yüzüne hasret kalıyorsunuz.
dinlenirken bile bir şeyler düşünme, yapma, planlama, organize etme gibi gereksiz:) şeyleri bir kenara bırakıp ruhunu dinlemek lazım..
belki de biraz uzaklaşmak, bu sayede kendini yeniden keşfederek tanıştığın kişiyi sevmek🌼
Çok doğru, uzaklaşmayı çok istiyorum ama şu an yaşantımdaki her her karanlık kuyu beni içine çekiyor. En azından birkaç şeyi yoluna koyduktan sonra bunu yapabilirim gibi geliyor. Belki de her şeyi anında bırakıp çok uzaklara gitmeyi başarabilirim. 🌄