Çok istemek her şey için yeterli mi?

Bazı sabahlar uyandığımızda üzerimizde bize ait olan yahut olmayan hisler taşırız. Bu tamamı ile insan olmamızın özeti tahminimce. Kimimiz yazarak, kimimiz okuduğumuz satırların altını çizerek kimimiz kurduğumuz alarmı erteleyerek güne başlama cüreti gösteririz. Kimimiz, bazen aklımızı yoklayan uçsuz bucaksız çöllerde sevişir, kimimiz sadece yastıkla bütünleşen terimiz ile yatağımızı terk ederiz. Gayrı düşmeye görsün düşlerimiz; bazen bizi korkutabilir mi? hangi duyularımız bizi bir yapan bütün ele geçilmiş duygularımızdan daha yoğun eser bugün? Kelimenin tam anlamıyla, yeni şeyler yazmaya denk düşen bu vakitte nefes alabilmenin ayırt edici gücünü fark eder oldum. Bugün kendim gibi, kelimelerim yıkık dökük, soluğu nadir alınabilen, teneffüs etmeye sabrı olmayan bir oksijen bileşimi gibiyim. Bazen karmaşık, bazı zamanlar yalın bir masalın başkahramanı olan ben, sen, yada onlar. Birimiz daha iyi olmayı hak ettiğimiz şu saniyeler içinde,karmaşık anılarımızı bavula özenle toplamaya cesaret edebiliriz!

Ünlemsiz bir yazımın olmasını düşünemeyeceğim gibi, korkusuz iki noktalarım da olmayacak. Kathiyen, uyarırım sizi! kendimle çeliştiğim çok dakikalarım olacak. İnsan olmanın methi bu değil mi? kendimize verdiğimiz sözlerden saliseler geçmeden dönebilmek, olmayacak hayallerimizin arkasına sığınıpta ama ben çok istedim onu demek! istediklerimizle yapma gücümüz birleştiğinde ne sığ hayaller kalır elimize ah o ne insafsız istekler! konumuz neydi yada nereye geldi bilinmeden bir şeyler inceleme hayretinden çıktığım bu yolda arzu nesnelerimizi konuşmak isterim. Örneğin; bir şeyi çok istediğimizde kesinlikle sahip olunabilir mi? buna evet diyenler hiç düşünmedi mi bazı şeylerin olasılıklarının çok düşük olduğunu? yahut kaderimiz de yoktur belki gibi basit bir cevapla yorumsuzluktan hızlı bir şekilde koştuğumuzu? vallahi hangisi daha doğrudur bilemem ama yaşadığımız seneler içerisinde konunun çok istemekle alakalı olduğunu düşünmüyorum. Mesela yıllar boyu istediğim bir şey için çok uğraştım, onun merdiven basamaklarına çok yaklaştım ve çok istedim! istemekle kalmayıp çalıştım! ama olmadı... e ben çok istedim hakim bey! çok isteyip, çalışıp edinemeyeceğimiz şey hani yoktu? demek ki varmış. Acı gerçek şu ki: istemek, çalışmak, zamanını ona yatırmak, uğruna yıllar harcamakta yetmiyormuş önce burada bir anlaşalım. Burada devreye ister kader diyin ister şans, istemenin her şeye gücünün yetmeyeceğini hepimiz kendi hayatlarımıza baktığımız zaman devreye girmediğini görmüş olacağız. Siz yine de hayal edin, etmeyin demiyorum ama olmadığı zaman yakarmayalım, o da pek işe yaramıyor. Ben, tüm evrene, en güzel dileklerimi sunarken, hepimiz hayatımızda olabilecek şeylerin olmasını temenni ediyorum. Siz bu konu üzerine neler düşünüyorsunuz?