Fragment o Praszczurze wzruszył mnie bardzo, dotyka tego, co wciąż mi się w głowie echem odbija: czy nie za późno, czy to ma sens itd. Nigdy nie jest za późno na realizację marzeń i poszukiwania, a tzw. przeszkody obiektywne (brak czasu, brak kasy, małe dzieci itp), to w większości przypadków wymówki.
Pytanie "po co" jest chyba najbardziej bezsensownym pytaniem na świecie. Niegdyś czułam się zobowiązana do tłumaczenia się ze swych posunięć (szczególnie tych "nieracjonalnych", "nielogicznych") i to pytanie mnie wykańczało. Teraz odpowiadam krótko: bo chcę. Bo mogę. Moje życie, moja sprawa.
Mam wrażenie, że ludzie realizujący swe pasje mocno "triggerują" osoby, które boją się życia, boją się sięgać po marzenia z obawy przed porażką.