You are viewing a single comment's thread from:
RE: This post is for role play
-Oh, ja babsko? A ty niby co, święty?! Bezczelny, nieprzyjemny i jeszcze bez empatii. Nic tylko powiedzieć "co za mikrus" - Warknęła nieprzyjemnie i odłożyła już kanapkę na kolana. Teraz to miała jeszcze większą ochotę się napić. I pewnie jak tylko wróci do domu to zrobi to odrazu. Odstawi go do centrali, on pewnie z chęcią się wszystkim zajmie sam - Twoja żona musi Cię naprawdę kochać!
Chociaż jak o tym pomyślała to na cholerę to powiedziała...no pewnie go kocha. Jak o nią dba, jak wraca do domu. Jeśli jej nie ignoruje...westchnęła ciężko do samej siebie i wbiła wzrok w szybę.
-Taa-- Choć tego "mikrusa" nie musiałaś dodawać... - pierw chciał się ze wszystkim zgodzić, choć akurat to zabolało. Spojrzał na hamburgera chcąc wziąć kolejnego gryza. Ale wyskoczyła z jego żoną. Spojrzał na nią zdziwiony. Naprawdę, jaki ona ma problem? Wrócił wzrokiem do kanapki. -Raczej moje pieniądze - szepnął pod nosem, mając zamiar dokończyć jedzdnie. Doprawdy... Ale nie jest jakoś źle. Nie zrezygnuje ze współpracy póki ona tego nie zrobi.
Ona też nie miała zamiaru zrezygnować. Siedziała tak i wpatrywała się w swojego podwójnego hamburgera jakby to on był sprawcą tego wszystkiego. Chwilę tak siedziała, ale w końcu zanim wzięła kolejnego gryza kanapki to westchnęła ciężko.
-Cóż...miło poznać Levi - Szepnęła i już dojadła do końca i hamburgera i frytki które miała z boku. Tempo akurat miała ładne, ale była przyzwyczajona do takiego jedzenia.
Cóż, lepiej późno niż wcale. Westchnął ciężko, była trudnym człowiekiem. Jak on. To zabawne, chyba się razem pozabijają. A jednak bardzo prawdopodobne że trochę wspólnie popracują.
-Panią również, pani porucznik - prychnął, by czasem znowu się nie doczepiła o te wyższe stanowisko i w ogóle... Był całkiem poważny tak do niej mówiąc. Skoro unikną niepotrzebnych dyskusji, to mu to obojętne. Może nawet zwracać się do niej niczym do królowej. Jeśli buduje tym jej ego to niech się wypcha i cieszy. Jeśli o wypychanie chodzi, zapchał się hamburgerem i wypił kawę. Na ciastko nie miał siły. -Masz jakiś plan co robimy dalej?
Czuła, że z tą porucznik będzie często przesadzał...a ona tylko chciała mu pokazać gdzie jego miejsce. Wydawało jej się, że był gnojkiem który będzie prawdopodobnie jej rzucał kłody pod nogi. Nadal tak myśli, ale już trochę mniej. Może po prostu musi się w odpowiednim czasie na nią wkurzyć, a wtedy się z tego wypisze. Gdy odpaliła już auto to zerknęła na niego krótko.
-Cóż...myślałam, że raczej odstawiamy wszystko do centrali i się rozchodzimy. Znaczy, ty odstawiasz bo ja chciałabym już pojechać do domu i zrelaksować - Najwyraźniej się rozmarzyła, bo przez chwilę aż jej buzia promieniała.
No tak... Wbił wzrok w szybę.
-Okej - mruknął jedynie. Nawet się nie czepiał, że będzie musiał to zrobić sam. Pomijając wypełnienie jakichś dokumentów. W sumie to mu nie przeszkadzało. Już tylko w drodze powrotnej ze znudzeniem obserwował widoki, bawiąc się swoją obrączką, zwyczajnie nie mając co ze sobą zrobić.
Droga mijała im w ciszy, ale jakoś nie mogła jej do końca znieść. Przygryzła dolną wargę i zerknęła na niego kilka razy. Usłyszała to, co mówił o żonie...też miał totalnie przerąbane w tym wypadku. Wzięła głęboki wdech i jak już dojechali pod centrale to mógł zauważyć, że chciała coś powiedzieć.
-Nie licz na donos z mojej strony. Tak łatwo się nie poddaję - Mógł to uznać za żart z jej strony, przynajmniej chciała żeby to tak brzmiało.
Wziął wszystkie fanty i już chciał iść, jednak się odezwała. Ponownie na nią zerknął, chyba z tą informacją poczuł się lepiej.
-Obyś mie zmieniła zdania. Choć w takim razie liczę na owocną współpracę, poruczniku - domyślał się, że może ją zacząć tym wkurzać, ale musiał tym razem... Nie odebrał tego jako żart. -Też nie mam takich intencji - wzruszył ramionami, aby nie miała nadzieji. Ruszył już do budynku.
Ciekawe jak długo dadzą radę...jednak już starała się o tym nie myśleć i prędko ruszyła w drogę powrotną do domu. A tam to już zapomniała o reszcie świata...nie powinna się tak często upijać. Ale prawda była taka, że czuła wtedy swego rodzaju ulgę. W pustym domu, gdzie powinien czekać na nią kochający mężczyzna, a zamiast tego ma zimne łóżko. Tego też jej niestety brakowało. Ale to tam jej najmniejszy problem.